ماکجاباد
معرفي فروست نمايشي:
"هنر زنان مستقل ایران" هنرمند ويژوال زن در ايران، در درخواست خود براي به‌رسميت‌شناخته‌شدن، دو سطح عظيم تنش را تحمل کرده است: اول، از جامعه‌اي که آرام آرام با مسئلۀ زنِ سخت و مستقل آشنا می‌شود و آدابي براي آن ندارد؛ دوم، جامعۀ حرفه‌اي ويژوال که با سلایق موسمی خود، همای سعادتش را تنها بر سر قلیلی مي‌نشاند و اين چنين، اقبال براي توفيق حرفه‌اي را براي همه بسيار دشوار می‌سازد. فروست نمايشي “هنر زنان مستقل ایران” در گالری هنری و پژوهشی شهرياران طراحي شد تا به هنرمنداني بپردازد که روایت هنر آنها از نخستين مصداق‌‌هاي “هنر پنهان” است.
برای ما، ناظران و ساکنان این جهان مجروح، اگر بیش از ده سال از آغاز حرفه‌اي کار هنري زن هنرمند ویژوال در ایران گذشته باشد و با وجود ارزش هنری کارهایش، همچنان “پنهان” باقی مانده باشد، باید فریادش را شنید. باید نور نمایش و پژوهش تاباند و از برنامۀ خصوصی و عمومی توزیع توجه حاکم فراتر رفت. این قصد برای آن یقین است که در “هنر پنهان”، یک معنای انسانی از پافشاری و صداقت وجود دارد که هم انسان را معنا می‌کند و هم او را از تعاریف انضمامي به انسان بالاتر می‌برد.
۱) ماکجاباد / اکرم ابوالحسنيدر جهاني پر از رنگ و صدا، بي‌‌رنگ و صداي خام، نقاشی‌هاي رنگي می‌کشیم؛ بي‌حنجره، بلند فریاد می‌زنیم… کسي نبيند، کسي نشنود!
در مواجهه با بیرون، لبخندی بر لب جایگذاری مي‌کنيم، نه از وجد و وجدان و نه از شعف… کجاهایمان بايد صفحۀ نمایشِ زندگيِ مدرنِ تمدنِ امروزينِ دلقکان باشد.
امروز در جلوت از دوگانگي‌های معصومانۀ خود مي‌گريزيم و در خلوت خود به جزاير درونی خودساخته‌مان بازمی‌گردیم: خسته، افسرده، زخمی، شاید حتی با چاشنی اميد و تلخند.
